Bloeizones
Toen ik kennisnam van initiatieven voor bloeizones in Fryslân maakte me dat blij. Bloeizones zijn genoemd naar Blue Zones, gebieden in de wereld die er uit springen met betrekking tot de gezondheid van de mensen die er wonen, het omzien naar elkaar en voldoende welvaart . We zetten daar in Fryslân stevig op in, ook vanuit de economie: we streven naar een blue delta, met prioriteit voor duurzaamheid en circulariteit. Waar aspecten van een brede welvaart ( vrije tijd, ontspanning, rust, ruimte, mienskipszin, geluk) nadrukkelijk aanwezig zijn naast materiele welvaart. Ik ben er blij mee omdat we in onze provincie nog zoveel van elementen van de bloeizone hebben. Vaak wordt in dit verband de Fryske Paradox aangehaald. Hoger scoren op de immateriële aspecten, lager op materiële en toch erg hoog scoren als fryske inwoners op de waardering van het leven.
In Fryslân heeft de provincie HANNN ( Healthy Aging Netwerk Noord Nederland) opdracht gegeven gebieden te zoeken die er mee aan de slag willen. Dat zijn er inmiddels talrijke. Vanaf de start deden en doen bijvoorbeeld Sint Nicolaasga, Bakkeveen en Leeuwarden-oost horen mee. Daarbij heeft HANNN in die gebieden een onderscheid gemaakt naar een aantal onderdelen, te weten actief burgerschap, bereikbaar groen, actief ontspannen, gezonde mobiliteit, gezond wonen, gezonde voeding en gezonde financiën. De vraag bij deze onderdelen is wat er verder moet worden bereikt om ons welbevinden in Fryslân op het hoge peil van nu te kunnen houden.
Bloeizones zouden van toepassing kunnen zijn voor geheel Fryslân , maar er past wel een kanttekening bij. Het is niet alleen een geografisch gegeven, er hoort ook een persoonlijke beleving bij, en daar moeten we wel waakzaam worden en blijven. Een blue delta is er niet zo maar voor al die mensen die rond of boven de armoede grens leven, of zelfs daaronder. Voor mensen met een minimum inkomen of iets daarboven, met enkel AOW. En zo kan ik wel even doorgaan, maar steeds zal de conclusie zijn: Fryslân is voor hen (nog) geen blue delta. We moeten er dus wel voor zorgen dat ook al deze mensen mee kunnen doen.
Het zou ook goed zijn om steeds zoveel mogelijk te vertrekken vanuit de manier waarop mensen hun leven willen inrichten, vanuit de waardering die ze geven op hun leven. Om vandaaruit te kijken naar de manier waarop ze willen werken ( heel actueel in de huidige arbeidsmarktsituatie), te bezien hoe de inkomens en vermogensverdeling daarop moet worden aangepast, hoe de informele economie kan worden benut, de bestaanszekerheid op een goed niveau kan worden gebracht en gehandhaafd.